Döne Döne Zaman

Bir yerlerde yazmıştım, benim için takvimler hep ileri diye, yıl dönümleri yok diye. Ne kadar dirensem de, uymam gereken "gerçek" hayatta var bu döngüler. Yok sayamıyorum ki....

Bugün 24 Ocak 2014, Mumcu- Okkan ve diğer aileler için acılarının yıl dönümü mesela....

Oysa biz bu sabah 5,5'ta uyan(dırıl)dık, Defne daha fazla uyumak istemiyordu, güç bela kendi yatağımıza taşıyarak 7'ye kadar yarı uyur yarı söylenir vaziyette ikna ettik kendisini. Kahvaltı, ardından herkesin evden çıkması, babanın işe, Defne'yle benim yuvaya, sonrasında benim neredeyse 1,5 yıldır gitmediğim Çarşı'ya (Beşiktaş) nostalji turu düzenlemem, değişen ve değişmeyen yerleri fark etmem, klasik çay ve tost, sahilde deniz havası, kışın ortasında ılık havanın tadını çıkarmam, hakikaten mutlu olmam, kimi yerde boğazımın düğümlenmesine engel olamamam.... Saatin dolması, Defne'nin yuvasına gidip hiç beklemediğim şekilde, miniğimin ilk karnesini elime tutuşturmaları, ilk dönemde yaptıkları tüm faaliyetleri içeren dosyayı da vermeleri, sevinç, şaşkınlık, karne nedir henüz (çok şükür) bilmeyen Defne'nin olaya anlamaz yaklaşımı, mahmur gözleri, yine ılıcık hava, mis gibi bir kış..... Arabada eve yollanırken radyoda dinlediğimiz öğle haberlerinde, malum yıl dönümlerini hatırlatmaları, her iki bombalı saldırıyı, ailemin ve benim yaşadığımız yıkıntıyı, bu ülkenin pırıl pırıl değerlerinin binbir parça olan bedenleri, geride bıraktıkları....

İşte böyle değil mi hayat? Kimileri birşeyleri yaşarken, senin bambaşka şeyleri yaşaman, aynı günlerde farklı duyguları hissetmen, sevinç ve kederin bir olması.....

Oysa takvimler hep ileri gitse, bir yaşadığımızı bir daha yaşamasak, güzel günlerin de acı günlerin de yıl dönümü olmasa? Bir de böyle denesek hayatı nasıl olurdu?

1992'deki doğum günümde büyükbabamla ikindi haberlerini seyrederken aldığımız acı haber, benim 14 yaşımda ilk kez nefret ettiğim ve bir daha kutlamayı reddettiğim doğum günüm.... Kardeşimin doğum gününün hemen ertesinde ölen annemin, bizleri ikilemde bırakan "ölüm yıldönümü".... 17 Ağustos depremi sonrası, "orda içki içilip alem yapılıyordu" diye lekelenen Gölcük askeriyesinde yitirilen onca canın yıl dönümü..... Güzellikleri de sayarsak, eşimle tanışıklığımızın 20. yılı, Defne'nin ilk karnesi, uzunca bir süredir ilk kez gittiğim canım Çarşı.....

Bugün kayıtlara göre 24 Ocak 2014. Benim içinse, asla "dön"meyecek güzel bir gün.... Yaşadığımız mutlu anların tadını çıkarmak dileğiyle, herkese iyi haftasonları....